¿Quen pode rebater a Andy Warhol cando di que "facer diñeiro é arte"? ¿Ou a Marcel Duchamp cando planta un urinario sobre unha peaña e preséntao como unha obra de arte? Ou os animais disecados de Damien Hirst, ou a merda de artista envasada de Piero Manzoni... Sergio fíxose cunha cobizada pintura para a súa particular colección. O problema é que onde el ve unha mostra sublime de arte contemporánea, Marcos advirte un simple lenzo en branco mentres Iván réstalle importancia á polémica. Marcos, Sergio e Iván, o trío protagonista de Arte, poderían ser amigos desde os seus tempos de instituto, cando a vida se despregaba ante eles como a terra prometida. Daquela a realidade encargouse de enfrontarlles á "dinámica intrínseca da evolución", como lle espeta Sergio a Marcos nun intento de explicarlle o senón cambiante dos tempos. Cambian as persoas, cambia a súa forma de relacionarse co mundo, cos seus amigos e, como non podía ser doutra maneira, cambia a forma de contemplar e expresar a arte. Co estilo cáustico e descarnado que lle caracteriza, a autora cuestiona a arte, a amizade, o éxito e o subxectivo da nosa mirada. E non se anda polas ramas. Dispara de socato e consegue manter ata o final a velocidade das súas descargas, tan só interrompidas polas risas.
