Valle Inclán é misterioso e extravagante, romántico e estético.
A súa alma conmóveme.
«Levo sobre o meu rostro cen máscaras de ficción que se suceden baixo o imperio mezquino dunha fatalidade sen transcendencia. Seica o meu verdadeiro xesto non se revelou aínda, seica non pode revelarse nunca baixo tantos veos acumulados día a día e tecidos por todas as miñas horas. Eu mesmo descoñézome e quizá estou condenado a descoñecerme sempre. Moitas veces pregúntome cal entre todos os pecados é o meu, e interrogo ás máscaras do vicio: Soberbia, Luxuria, Vaidade, Envexa, deixaron unha pegada no meu rostro carnal e no meu rostro espiritual, pero eu sei que todas borraranse no seu día e que só unha quedará inmóbil sobre as miñas faccións cando chegue a morte.»
Valle Inclán (La lámpara maravillosa)
Durante o confinamento inspiroume este home singular e de vida vibrante. Aliviou a miña melancolía e finalmente curoume das drásticas circunstancias que estabamos a vivir. Vivín con el a luminosa redención que confire sempre aos seus personaxes. E traballei co misterio sinxelo das súas anotacións en «Divinas Palabras». Elas foron para min as palabras daqueles cegos que contaban historias sinalando nun punteiro as imaxes dun pano. Aquí téñenas con algo da máscara da súa vida neste teatro do mundo. Para todos vostedes: «El Alma de Valle Inclán».
Rafael Álvarez, EL BRUJO
