“El sermón del bufón” é un acto insólito na historia do noso teatro. Non se trata de ficción como sempre adoita suceder sobre unha escena. É o relato directo e real dun artista expresando os seus pensamentos e experiencias e representando situacións auténticas da súa propia vida. Sen perder nunca o sentido do humor, Albert Boadella desdobra a súa personalidade entre o neno e o vello artista, entre o indómito e o cívico, entre o histriónico e o reflexivo. Interpretándose a si mesmo, realiza un repaso mordaz ao oficio de comediante e dedica unha mirada irónica á súa axitada vida con Els Joglars de fondo. As proxeccións dos fragmentos máis relevantes das súas obras mestúranse con ousadas reflexións sobre a beleza e a transgresión, os tabús da modernidade, o estímulo que exercen os inimigos ou a realidade como supremo obxectivo da arte.