Calisto, un mozo nobre aposto e de preclaro enxeño, penetra perseguindo a un falcón na horta onde se acha Melibea, de quen queda profundamente namorado.
Ante o rexeitamento desta e aconsellado polo seu criado Sempronio, decide encomendar o seu coidado a Celestina, para lograr por medio dela o amor de Melibea. A alcahueta consegue mediante artimañas que Melibea namórese de Calisto.
Os criados deste tentan explotar un beneficio propio á paixón do seu amo: que prometera unha cadea de ouro a Celestina se lograban entre todos namorar a Melibea. Cando isto sucede, os criados reclaman o seu parte e ante a negativa de Celestina, mátana.
Son apresados e executados pola xustiza, do que Calisto ten noticia ao día seguinte. Os amantes esquecen pronto estes tristes sucesos e gozan do amor ata que un accidente fortuíto acaba coa vida do novo cabaleiro. Ante a morte do seu amado, Melibea sobe a unha torre e lánzase desde ela tras declarar as causas do suicidio ao seu pai.
Termina a obra co pranto e unhas reflexións morais de Pleberio, pai de Melibea.