É unha honra que Helena Pimenta chamoume para dirixir un espectáculo na última tempada que ela firma como directora da Compañía Nacional de Teatro Clásico. Creo que Helena fixo un labor fabuloso nestes anos á fronte da institución e non se me ocorre mellor achega a esta celebración que unha luminosa comedia de Calderón. Alegría sobre alegría é que a compañía que vou dirixir sexa A Nova, é dicir, que vou estar rodeado de actores que sobordan talento, coñecemento da materia que manexamos, disciplina, rigor, enerxía e mocidade. La señora y la criada parece ser a propia reescritura de Calderón sobre outra obra súa, O seica e o erro. Enredos, confusións, pais que queren casar aos seus fillos con quen eles non queren, criados espabilados e outros medio parvos… Nada novo, se seica, o verso de Calderón que a forza de lelo antóllaseme cada vez máis cegadora. O meu único propósito é poñer en pé este divertimento e que vostedes teñan que repasalo en casa porque as innumerables risas impedíronlles escoitar algún verso.
