"ODIO O TEATRO" de Hermine Yollo

Unha muller toma a palabra e derrama o seu odio contra o teatro -e polo tanto contra a vida–, manifesta todo o que odia, toda a superficialidade do
mundo, e expresa o seu desexo de que xurda outro tipo de teatro. Unha muller nun espazo intermedio, dividido: ela é a voz que fala da paixón,
do sublime, do sórdido, do escandaloso. Nunha especie de soliloquio-confidencia, expón a súa verdade, sempre ao límite, entre a provocación e o
humor, sobre todo cando fala de si mesma.
A través deste texto, Elvis Bvouma expón todas as contradicións que habitan e animan a actores, actrices e outros directores e dramaturgos. Pero tamén todas esas “cousas pequenas” que molestan e ás veces divirten tanto ao espectador como á xente do teatro.