SÓLALA

Non é tan doado explicar de que vai esta función, porque se ben hai un tema central - a melodramática historia dunha pobre muller, nai de quintixemelgos, co marido na guerra, un caseiro que a acosa para cobrar o aluguer e á que só lle acontecen desditas- este ocupa un relativo espazo na montaxe. O resto vai por libre e pasa por un número de flamenco, teatro de sombras e ata maxia. Todo a través de Cristina Medina, un dispendio de simpatía. Sólala a é un convite ao sorriso, a deixar por un anaco as preocupacións cotiás e distraerte dun xeito intelixente.