Seis personaxes profundamente neuróticos tratan de relacionarse entre si o mellor que poden, e tamén de amarse o mellor que saben. Uns decántanse polo modelo do amor cortés, colocando ao outro no lugar do incondicionado, onde se volve imposible cuestionalo, e dispóndose a calquera sacrificio á espera de que o amado convértase por fin en amante. Outros observan con perplexidade como a súa propia verdade élles arrebatada; como en resposta á súa imperiosa necesidade de ser tomados en serio só reciben estrañas tergiversaciones e comunicacións defectuosas. Todos, en definitiva, xa sexa no papel de vítimas ou victimarios, amantes ou amados, anhelan a posibilidade dun contacto auténtico e unha comunicación verdadeira; tal vez o descubrimento dun terceiro lugar onde xa non sexa necesario esconderse máis.