WK

Había unha vez un pobre neno que non tiña pai nin nai, todos morreran e xa non quedaba ninguén no mundo. Morreron todos. El deu en chorar día e noite. E como xa non había ninguén na terra quixo ir ao ceo, e a lúa era un anaco de madeira apodrentada. Entón foise ao sol e, cando chegou, era un xirasol seco, e cando chegou ás estrelas, estas eran pequenos mosquitos de ouro que estaban prendidos como os prende o alfaneque no abruñeiro, e cando quixo volver á terra era unha pota ao revés e estaba completamente só, entón sentou e empezou a chorar. Aínda segue sentado e está completamente só.